yedi yıl önce ikinci kez Roma’ya gittim.
İlk defa bir vahiydi ve bu çılgın şehir için zorlandım. Mantıklı değildi. Ailemdeki hiç kimse İtalyanca değil ve ben herhangi bir gerginlikle bir ialophile değildim.
Londra, Paris ve Amsterdam’ı sevdim. Ortaokuldayken ve lisedeyken, bir gün Paris’te ya da Londra’da yaşayacağımı biliyordum. Verona denilen bir kasabada yaşamaya rağmen Roma veya İtalya’yı düşünmüyordum.
Belki de o anda hayatımda olamayacak ya da olmadığı için Roma’ya bu şekilde cevap verdiğini sanıyordum. Bunun neden bir yolculuğun beni bu kadar belirlendiğini öğrenmek zorunda kaldım.
Ertesi yıl döndüm ve Floransa ve Positano’ya kısa bir gezi yaptım.
Terasımdan görünüm.
Roma’dan Positano’ya ulaşmak için popo bir ağrıdı. İlk olarak Napoli’ye (fena değil) tren, daha sonra Sorrento’ya tren (birçok durakla yerel bir trende bir saat) ve sonra nihayet Positano’ya bir otobüs.
Sarp tepeden aşağı doğru yürüdüm, ardından otelime ulaşmak için bir milyon adım izledim. Odaya girip büyük Fransız kapılarını açtığımda, bu görüşü gördüm. Kalbim tekledi. Çok çarpıcı oldu, bir film seti gibi gerçek dışı hissetti.
Dağlarda müthiş bir yürüyüş izi / yolu var, tanrıların GENTIERO DEGLI DEI / YOLU. Bir sabahın erken saatlerinde dağa gittim.
Sessizdi. İki Alman turistin yürüyüşünü gördüm ve bu oldu. Yıllardır ilk defa, aklım bir dakika içinde bir mil yarışmıyordu, başaramadığım şeyler tarafından boğuldu.
Bu yürüyüş her şeyi değiştirdi.
Zihinsel ve fiziksel sağlığım için hayatımda bazı ciddi değişiklikler yapmam gerektiğini fark ettim. O zaman nasıl emin değildim.
Sonunda, iki yıl sonra iki yıl sonra İtalya’ya taşındım.
Buon hafta sonu!
Bunu Paylaş:
Pinterest
Facebook
Twitter
Tumblr
Bunun gibi:
Yükleniyor gibi …
İlişkili
On yıl önce Roma’ya taşındım, İtalyaAnril 4, 2018in “agd”
Floransa, İtalya’dan nefret ederdim. Eylül 20, 2017 “mimarlık”
Roma’da Hayat – Bu sefer FerragostoAugust 11, 2015 “agd” için hazırım.